Het was al een aantal dagen geleden na het lift incident. Ik zat in mijn auto in de parkeergarage van het werk. Precies het juiste nummer stond op. Ik zong mee met Sera.

“I am fearless, I am strong
Watch me rise along the dawn
Ain’t no stopping me this time
Got my head held high”

Ik neuriede op weg naar mijn werkplek. Meneer Jongstra en ik zagen of spraken elkaar alleen wanneer écht nodig. Ik deed mijn werk en probeerde zover mogelijk bij hem vandaan te blijven.

Dit kon toch niet langer zo. Toen ik wist dat hij geen telefoontje had ging ik zijn kantoor binnen. Ik nam niet eens de moeite om te kloppen. Liep meteen door naar zijn werkplek en leunde met mijn handen op zijn bureau. ‘Een mailtje met meer dan 3000 woorden, echt? Als je wil dat ik mijn werk goed doe, moeten wij toch gewoon een werkbespreking kunnen hebben? Zoek je ballen bij elkaar en roep mij aan het einde van de werkdag je kantoor in.’

Ik schrok op hoe mevrouw Donkers mijn kantoor kwam binnenstormen. Ze zag er zoals altijd fantastisch uit. Zulke mooie vrouwen sleur ik normaal gesproken mijn slaapkamer in om suf te neuken. Nu heb ik een prachtige vrouw die mijn assistente is. Nog nooit ben ik zo van slag geweest. Zodra ik mijn kantoor uit loop, ruik ik haar betoverende parfum. Zodra ik mijn koffie haal, zie ik haar honing in de hoek staan, haar gember in de koelkast. Ik kan niet normaal functioneren met haar in de buurt. Helaas is dit de 5^e assistente in een paar weken die wel blijft zitten op die plek. Als ik Yvonne meerekende dan. Verdomme.

Mevrouw Donkers kwam boos naar me toelopen, leunde op mijn bureau en gaf me een uitbrander. Zoals altijd, wanneer ze in de buurt was kon ik niet helder nadenken. Ik zag haar vormingen in haar blouse bewegen. Ze wees naar me. Nu zei ze iets over mijn ballen bij elkaar vinden en dit maakte me weer scherp. ‘…. einde van de werkdag je kantoor in.’ Ze ging weer rechtop staan en trok haar blouse strak. Ik kon me nog net beheersen om niet naar haar prachtige rondingen te kijken die nu strak tegen haar blouse zaten… Waarschijnlijk. Voordat ze wilde omkeren zei ik met mijn meest rustige stem: ‘Het ligt niet aan u mevrouw Donkers. Ik heb altijd zo gewerkt en vind dit prettig.’

Wat dacht ze wel niet, ik ben verdorie de baas. Zij werkt voor mij! ‘Ik zou het fijn vinden als u mijn ballen voortaan niet in een gesprek naar voren brengt. Die kunnen hier niets aan doen.’ Ik moest een beetje lachen om mijn eigen grapje. Ook ik weet dat je een vlieg vangt met honing en niet met azijn. Ze keek me nu meer begripvol aan als toen ze binnenliep. ‘Oke.’ Zei ze. ‘Wat kan ik doen om onze besprekingen makkelijker te maken, zodat ook ik beter mijn werk dan doen?’ Een plastic zak dragen? Niet douchen? Sommige collega’s in New York hadden ook meetings met hun assistenten. Ik vond het altijd makkelijker om alles via mail te doen. Vooral wanneer de assistent een knap ding is..

Als ik het met haar als mijn assistent moest doen, moest ik compromissen sluiten. Ik zuchtte. ‘Kunnen we het zo afspreken dat jij de belangrijke punten opschrijft en mij mailt na onze besprekingen?’ Ze keek me sceptisch aan. ‘Geen weerwoord? Geen onbeschoft gedrag?’ Ze trok haar wenkbrauw omhoog en vouwde haar armen inéén. Met deze pose werden haar tieten omhoog gedrukt en ik mocht er van mezelf niet naar te staren. Hoezo geen weerwoord? Onbeschoft? ‘Mevrouw Donkers, dit is alles wat je krijgt. Als je dit niet accepteert, zal ik eens onbeschoft laten zien.’ Schreeuwde ik bijna. Wat denkt mevrouw Kutwijf wel niet? Ze draaide zich meteen om en sprintte bijna mijn kantoor uit. Opgeruimd staat netjes.

Hij had bijna een instorting nadat ik vroeg of hij geen weerwoord had op mijn voorstel. Hoe kon het toch dat zo’n man twee totaal verschillende gevoelens bij mij teweeg kon brengen? Ik vind hem niet eens aardig! Hij is altijd kort, trots en een totale klootzak. En toch… ik kwam altijd zuurstof te kort als ik bij hem in de buurt was.

Vandaag was een werkbespreking met de leidinggevenden op de bovenste etage. Meneer Jongstra liet me via mail weten dat ik moest notuleren. Ik drukte op de knop ‘Verzenden’ als reactie op zijn mail dat ik nu naar boven ging om de vergaderzaal klaar te maken. Ik had de hand-outs in 6voud gekopieerd en klaar liggen. Koffie, luxe broodjes, en zelfs whiskey als afsluiter stonden gereed. Ik keek op mijn horloge toen de eerste directeur binnenliep. Snel volgden alle andere grote heren, inclusief meneer Jongstra.

Het was zoals vele werkbesprekingen, goed maar saai. Ik had alles genotuleerd en was aan het opruimen terwijl de heren één voor één naar buiten liepen. Mijn gedachten gingen naar de avond uit met Suzan die ik in het vooruitzicht had en eigenlijk ook naar de vreemde werkomgeving waarin ik me bevond. Het is niet normaal om amper een woord te wisselen met je baas en áls je al een woord wisselt, dit via e-mail te doen. Ik hoopte op beter tijden, maar met Meneer Jongstra wist je het maar nooit. Met rimpels in mijn voorhoofd draaide ik me om naar de tafel om verder op te ruimen wanneer ik hem daar nog zag zitten. Met zijn handen ineengevouwen voor zijn neus zat hij peinzend voor zich uit te staren. Ik kon de klok horen tikken, mijn hart suisde in mijn oren. De seconden leken wel uren te duren. Nu keek hij me aan. Hij likte zijn lippen. Die lippen. Ik kon er uren naar kijken. Zijn haar viel warrig rond zijn hoofd, meer sexy kan een man niet zijn. Maar toen trok hij zijn muil open…

‘Ik had gevraagd om het Rutgers dossier, inclusief de tabellen. Ik heb het Rutgers dossier, maar zonder de tabellen. Gaat u mij vertellen dat u deze bent vergeten mevrouw Donkers?’ Zijn ogen boorden in die van mij. Hij leek recht door me heen te kijken. In de lift zag ik dat zijn ogen blauw waren. Nu waren ze zwart. Zijn uitdrukking maakte me boos. Nee niet boos, ziedend. Mijn ademhaling was zwaar, ik moest mijn best doen om mijn hoofd koel te houden. ‘Ik ga u helemaal niets vertellen. De mail was 7 hoofdstukken lang. Ik heb al gezegd dat een werkbespreking mijn werk een stuk makkelijker zou maken, meneer Jongstra.’ Ik voelde dat boosheid me ging overnemen. Dit gebeurde me nooit. Ik was altijd de relaxte, het meest beheerst. Mijn zelfbeheersing was nu ver te zoeken en dit kwam door hem. Hoe deed hij dit met mij? Hij schoof zijn stoel naar achteren en gromde. Ik liep naar achteren, dichterbij het raam. Ik draaide me om zodat ik hem niet hoefde aan te kijken. Ik sloot mijn ogen en ademde in. Koele lucht vulde mijn longen. Ik voelde nu zijn aanwezigheid, zijn warme adem blies langs mijn nek. Kippenvel vormde een spoor over mijn armen. Mijn tepels reageerden meteen. Het kloppen van mijn hart voelde ik overal. Mijn hersens stemden alleen niet in, daar kon ik altijd op vertrouwen. Do, blijf je verstand gebruiken.. Als een fluister hoorde ik: ‘Bent u de lift alweer vergeten? Het is lastig om alleen met u te zijn, mevrouw Donkers.’ Er was geen zuurstof genoeg, mijn mond stond half open om genoeg lucht binnen te krijgen. Ik probeerde mijn kalmte te bewaren en sloot weer mijn ogen. Concentreer je Do… De hitte die van hem afstraalde leek regelrecht naar mijn kruis te gaan. Verdorie, die man moet hier weg. Ík moet hier weg! ‘U doet maar beter uw best, meneer Jongstra. We zijn twee slimme, volwassen mensen.’ Met moeite kwamen deze woorden mijn mond uit. Ik klonk absoluut niet overtuigend. Shit. ‘Ik zou willen dat het zo makkelijk was…’ Terwijl hij deze woorden zei voelde ik zijn lichaam tegen die van mij leunen. In een poging afstand te nemen drukte in mezelf tegen het glas aan. Het was al donker buiten, lantaarnpalen verlichtten de straten. De sterren stonden helder aan de hemel. Maar het enige wat ik zag was hem. In de weerspiegeling van het raam. Kijkend naar mij. Zijn ogen zwart als de nacht.

Al fluisterend zei hij in mijn oor: ‘Dit .. komt … allemaal.. door… jou…’

De verkoeling van het glas kon niet genoeg zijn. De hitte die hij, die wij afstraalden, was overweldigend. Ik wilde hem laten weten dat hij mij hiervan niet de schuld kan geven. Ik duwde daarom demonstratief mijn billen naar achteren. ‘Je lult uit je nek Klootzak. Jij staat tegen mij aan. Dit doe jij, niet ik.’ Hij gromde weer. Zijn handen gingen van mijn nek over mijn rug, langs mijn BH-sluiting naar mijn billen om vervolgens op mijn bovenbenen te eindigen. Nét onder mijn rok. ‘Stop me ieder moment Mevrouw Donkers..’ Zijn vingertoppen streelden mijn bovenbenen en duwde mijn rok beetje bij beetje omhoog. Het beetje verstand wat ik net nog had was compleet verdwenen. Ik vind hem niet eens aardig! Maar ik wilde ook niet dat dit zou stoppen.

‘Je vindt dit lekker niet?’ Zijn handen bewogen naar voren, naar waar mijn hitte zich centreerde. Ik keek hem nog steeds aan via de ruit en hoefde hem niet te antwoorden om te laten weten dat ik dit wilde. Hij zag het aan mijn blik. ‘Zie je die mensen buiten? Die kunnen zien dat je geniet van mijn aanraking.’ Ik deed kort mijn ogen dicht om vervolgens naar beneden te kijken. Zijn ene hand ging dichter naar mijn hitte, de andere ging mijn haar in. Ik drukte mijn billen tegen zijn harde penis. Een zachte kreun ontsnapte aan mijn lippen. ‘Ik wil je ogen zien als ik je aanraak.’ Had ik al gezegd dat ik mijn verstand was verloren? Weer keek ik in zijn ogen. Zijn hand ging mijn string in, waar zijn vingers rondjes maakte over mijn clit. Een lichte kreun ontsnapte weer aan mijn lippen. Shit wat een sensatie. De verboden handelingen maakte me gek! Hij draaide steeds sneller, terwijl zijn andere hand in mijn haren verwikkeld waren. ‘Dit is zó fout’ marmerde ik . Maar toch duwde ik mijn billen tegen zijn lul. Toch deed ik mijn benen wat meer open om hem toe te laten. ‘Dit ziet er absoluut niet fout uit, mevrouw Donkers. Ik zie dat je tepels hard zijn en je bent zo fucking nat.’ Hij stopte bij die laatste zin zijn vinger naar binnen. Diep in mijn hitte. Ik liet mijn hoofd naar achteren vallen, tegen zijn schouder. Hij begon te bewegen en ik wist dat ik dit niet lang uithield. Mijn hand ging naar zijn nek, ik had zijn ondersteuning nodig. Ik had hém nodig.. Zijn inmiddels natte vingers bewogen weer naar mijn clit, mijn ademhaling was zwaar. ‘Vind je het sexy als men je ziet van beneden?’ Een kreun ontsnapte en ik kon nog nét zeggen: ‘Fuck ja’ Ik was er bijna. ‘Vind je het ook sexy als ik je vertel dat er ieder moment iemand hier in de vergaderkamer kan komen.. Die zien je dan zo genieten zoals ik.’ Dit had ik nodig om heftig klaar te komen.

Ik hield haar vast toen de golven van sensatie over haar heen spoelden. ‘Ik heb je.’ Zei ik zacht. Onze lippen waren centimeters van elkaar verwijderd. Ik likte haar lippen, haar tong. Onze zoen leek net zo heftig als haar orgasme van zojuist. Ze benam me de adem. Letterlijk en figuurlijk. Ik draaide haar om en trok haar been weer rond mijn middel, net als ik in de lift deed. ‘Vanaf dit moment doe ik altijd een condoom in mijn zak mevrouw Donkers.’ Ze keek naar mijn broek waar een harde staaf zichtbaar was. Ze wreef erover en lachte. Mijn handen gingen nog een keer door haar haren en knoopte ze weer vast in mijn vuist. Ze zei: ‘Dat zou zonde van het condoom zijn meneer Jongstra. Bij mij gaat u hem niet nodig hebben.’ Ze gaf me een kuis kusje net naast zijn mond en liep weg. Dit ga je niet menen! Ik pakte haar bij haar hand en trok haar in mijn armen voor een verhitte zoen. ‘Je orgasme van net zegt anders mevrouw Donkers. De volgende keer ben je van mij.’ Dit was een belofte en ze wist het. Mevrouw Donkers wist nog niet dat ik altijd kreeg wat ik wilde. Ook als dit onmogelijk leek. Ik lachte zelfverzekerd en liet haar toen gaan.

Eenmaal buiten de vergaderzaal konden mijn benen me amper ondersteunen. Ik weet het, ik ben een kutwijf dat ik hem geen wederdienst doe na wat hij bij mij heeft gedaan. Al ben ik van mening dat seks geen dienst / wederdienst moet zijn. Soms heb ik wat meer plezier dan hem, soms hij meer dan ik. Het is een wisselwerking, met de bedoeling dat je je partner alle plezier bezorgt zonder hiervoor wat terug te hoeven. En ik was doodsbang voor wat hij zag wanneer hij mijn mond over zijn pik zag. Hij is verdoerie mijn baas!

Al wankelend liep ik naar de lift. Ik keek op mijn horloge, het was al bijna 7 uur. Ik moest zo snel mogelijk naar huis. Ik pakte mijn spullen op mijn bureau, sprong mijn auto in en reed naar huis. Vanavond ga ik uit. Dit had ik even nodig.. Een goed gesprek met mijn vriendinnen zou me goed doen. Ik zong nu mee met Alanis Morissette. Nee, ik gilde mee.

“It’s not fair, to deny me..
Of the cross I bear that you gave to me
You, you, you oughta know!!”

Morgen zal het allemaal helder zijn. Dan weet ik wat ik moet doen.